نامه به مکرون

جناب آقای مکرون
شما اظهارات رئیس جمهوری برزیل درباره همسرتان “بسیار بی ادبانه” و برای مردم برزیل “غم انگیز “ خواندید، حتی کمی فراتر رفته و گفتید: “فکر می کنم زنان برزیلی احتمالا از خواندن نوشته رئیس جمهورشان خجالت بکشند.”
من احساس و خشم شما را به خوبی درک میکنم! تحمل توهین به عزیزان بسیار سخت است٬ و گاهی چنان زخمی بر روح و روان انسان وارد می کند که کنترل خشم دشوار می شود٬ تا جایی که گاهی دوست داری در ذهن خود دنیا را به آتش بکشی. من احساس شما را به خوبی درک کردم!
من یک زن ایرانی هستم. مجبور به ترک کشورم شدم. کشوری که در آن تمام حقوق فردی من به صورت سیستماتیک٬ توسط حاکمانی که چهل سال پیش به صورتی نامشروع قدرت را غصب کردند٬ نقض می شود. چهل سال است که این رژیم دیکتاتوری حقوق هموطنان مرا نقض می کند. مادران٬ خواهران، دختران من به بهانه های مختلف مورد توهین و تعرض قرار می گیرند٬ و به حبس های طولانی محکوم می شوند. چهار تن از خواهران من به جرم اهدای گل در مترو به تحمل هفتاد و چهار سال حبس محکوم شدند. ریحانه را خوب می شناسید! در نهایت اعدام شد، جرمش دفاع از خود بود!
هموطنان بهایی من را حتی از گور هم بیرون می کشند. ورای اینکه محل کارشان را پلمپ و راه تحصیلشان را سد می کنند. هر روز تعدادی دستگیر، شکنجه و به حبسهای طولانی محکوم می شوند و خانه سالمندانشان بسته می شود.
ما کشور ثروتمندی داریم. اما هموطنانم به سختی روز خود را به شب می رسانند٫ و هر سال تعداد زیادی از دانش آموزان به دلیل فقر مجبور به ترک تحصیل می شوند.
از شکنجه ها و تجاوزیهایی که به خواهران و برادرانم در زندانهای این رژیم دیکتاتوری صورت می گیرد نمی گویم زیرا بسیار “غم انگیز “ است و شکی ندارم که شما خود همه چیز را می دانید.

در لحظه ای که من این نامه را مینویسم اطمینان دارم که عزیزانی در زندانهای ایران شکنجه می شوند. عزیزانی را به تجاوز و کشتن عزیزانشان تهدید می کنند. عزیزانی در انفرادی هستند، کارگرانی مورد ضرب و شتم توسط مأموران رژیم هستند، به صورت زیبای عزیزانی به بهانه مبارزه با بدحجابی اسید پاشیده می شود و زنانی تن می فروشند تا نانی برای فرزندانشان ببرند!

و شما وزیر خارجه دروغگوی این رژیم نامشروع کشتارگر را که مسبب همه این جرایم است را برای مذاکره به کشور خود دعوت می کنید. و زمینه ملاقات او با رهبران جی هفت را هم فراهم می کنید. آیا فکر نمی کنید ندیده گرفتن رنج هر روزه هشتاد میلیون ایرانی از سوی شما “غم انگیز” باشد؟ آیا فکر نمی کنید “زنان فرانسوی احتمالا از مذاکره رئیس جمهورشان با قاتلان خجالت بکشند”؟
از نظر من هم غم انگیز و خجالت آور است. من خشم شما را درک کردم، امیدوارم شما هم خشم مرا درک کنید.
سفیده سامی
زهرا عزیزی

Dear president Macron,

You called the Brazilian president's statement about your wife "very rude" and "sad" to the Brazilian people, and you even went a little further and said, "I think Brazilian women probably feel ashamed of reading what their president wrote."

I can understand your feeling and anger well! It is very difficult to tolerate an insult to the dear ones, and sometimes it hurts the soul of the human beings, so it becomes so difficult to control your anger that sometimes you like to ” burn the world” in your mind. I can understand your feelings very well!

I am an Iranian woman! I had to leave my country. A country where all of my individual rights are systematically violated by the rulers who illegally seized the power 40 years ago. For 40 years, the dictator regime of Iran has violated the rights of my compatriots . they insult, arrest and even beat my fellow sisters, daughters and mothers on the street due to different excuses, and they keep them in prison for a long time. Four of my compatriot sisters were sentenced to 74 years of imprisonment for giving flowers in the subway to women on the International Women's Day. You know Reyhaneh well! She was eventually executed, her charge was self-defense!
The dictator regime takes my Baha'i compatriots' corps even out of the grave. They shut down their small businesses and ban them from education. They are arrest, tortured, and serve long prison terms every day and their nursing home cares are closed.

We have a rich country. However, it is so difficult for my compatriots to support themselves and their families, and also every year a large number of students have to stop studying due to poverty.

I do not want to talk about the torture and rape that my Iranian sisters and brothers face in the prisons of the corrupt dictatorial regime of Iran because it is so sad. I have no doubt that you already know everything about that.

At this moment when I am writing this letter, I am sure that a large number of my dear ones are being tortured in Iranian Prisons. Some of them are threatened by their dear ones will be killed or raped. Some of my Iranian sisters and brothers are held in solitary confinement, workers are beaten by the security forces, and some of my sisters lose their beauty by acid attacks under the pretext of apposing against the refusing hijab. Some women turn to prostitution to have food for their children!

And you invite to negotiations to your country, the lying foreign minister of this illegitimate and criminal regime that is the cause of all the crimes mentioned above. you also tried to prepare him to meet with the leaders of the G-7. Do you not think it is regrettable for you to ignore the daily suffering of 80 million Iranians? Do you not think “French women are probably ashamed of their president's negotiation with the criminals?"
I find it miserable and embarrassing. I feel your anger, I hope you can feel my anger as well.

Sefideh Sami
Zahra Azizi