قرنی که گذشت

قرن‌ چهاردهم به پایان رسید و باز ماندگانش شاهد فجایعی بودند که به شماره نمی آید.
قرنی که با طاعون و گرسنگی و بیماری و به توپ بستن خانه ملت شروع میشود،ودر میانه
راه خود انقلاب نگین اسلامی را رقم میزند، وفجاعی چون جنگ ایران و عراق،بمب باران
شیمیای سردشت و حلبچه را در بتن خود جا میدهد .
رکود اقتصادی،تنفر،انزجار،فقر،فحشا،فرپاشی بنیاد خانواده،اعتیاد،فروش اعضای بدن
ازدواج با دختران زیر سن و کلی اتفاق دیگر که حتی زبان قاصر از گفتنش است…و این
اژدهای مرحله آخر کرونا که دیگه جایی برای حرف زدن نمیگذارد.. مجموعه این اتفاقات
صده چهارده را بیشتر از پیش منفور و نا مبارک نشان میدهد،،این قرن عجیب اما،با نحثی
عدد ۱۳هش به پایان رسید .
درست است که ما شاه را ندیدیم ولی خمینی را دیدم،جنگ ۸ ساله را دیدم، صدام را در پای
چوبه دار دیدیم،فروپاشی عراق در سال ۲۰۰۳را دیدیم،بهار عربی را دیدیم،طالبان و بن لادن
را دیدیم، داعش و ابوبکر بغدادی را دیدیم، شاهد بودیم که چه بلایی بر سر قزافی،حسنی
مبارک و دیگر دیکتا تورها آمد…جنگ سوریه را دیدم و فهمیدیم که اگر از ما بهتران نخواهند
خاندان اسد سقوط نخواهد کرد….،راستی یادم رفت که ما فرو پاشی کمونیسم ۷۳ ساله را
دیدیم..نسل کشی را در بوسنی،و هرز گووین لمس کردیم، کوچ اجباری کردهای عراق را در
آغاز دهه هفتاد شاهد بودیم .
ما شاهد مهاجرتهای اجباری و کوچ های قومیتی و ملیتی بودیم،
با پدیده کولبر ،سوخت بر آشناشدیم،به چشم دیدم کسانی که بخاطر لقمه ای نان جانشان را در
کوهای کردستان،یا در مرز مشترک با پاکستان از دست دادند .
ما شاهدان تاریخی هستیم که با دست خودمان بسیاری از این بلاهارا به سر خودمان اورده
ایم….منظورم همان انقلاب ننگین اسلامی است که در ایران رخ داد . ما نسلی هستیم که
بخاطر تصمیمی که پدرانمان گرفتند از زندگی محروم شدیم .کشوری که با سرعتی باور

نکردنی در مسیر پیشرفت بود ناگهان در سراشیبی سقوط قرار گرفت و با سرعتی باور
نکردنی رو به زوال رفت .
قرن گذشته به ما یاد داد که بخاطر دینت دیگران را بکش تا به بهشت بروی،،،به زنان و
مردان تجاوز کن تا دیگر در مورد ابتدایی ترین حق انسانیشان اعتراضی نکنند
یادمان دادند به زیباترین شکل ممکن سر یک دیگر کلاه بگذاریم.
ما داعش را با همه وجودمان حس کردیم .
براستی که چه قرن وحشتی بود
چه وحشتی از این بالاتر هست که انسانها را در میدان اصلی شهرشان به دار بیاویزند
مگر میشود دیدو نترسید
اما ملتی که در این قرن زندگی کردن نه تنها نترسیدند بلکه با موبایل هایشهان کلی عکس و
سلفی از این‌ اتفاق گرفتند
مارا مجبور به قبول مذهبی کردند که دست دزدان راقطع میکند اما اختلاص گران را رها
میکند…زنهارا نصف مردان حساب کردند..یادمان داداند که اسلام بالاتر از انسان
است….قوانین جنگل را برای انسانها اوردند
مارا نسل سوخته خطاب کردند..هنر شعر عشق و ارامش را ممنوعه اعلام کردند و بجایش
روضه خانی و سینه زنی به راه انداختند و برای اعرابی گریه کردیم که مارا در طول تاریخ
غارت کرده بودند
هرچه از این قرن بگویممم کم گفته ام…..خرافات،جهل،ندانی،را رواج دادند…و تمام
باورهایمان را به سیاهی تبدیل کردند
اری این قرنی بود که ما در ان زیستیم

نویسنده سهراب دیده‌بان

سه شنبه  ۱۶ فروردین ۱۴۰۱ برابر با  ۵  آپریل  ۲۰۲۲